อักษรควบกล้ำ
|
คำควบกล้ำ
คำควบกล้ำ (อักษรควบ) หมายถึง พยัญชนะสองตัวเขียนเรียงกันอยู่ต้นพยางค์ และใช้สระเดียวกัน เวลาอ่านออกเสียงกล้ำเป็นพยางค์เดียวกัน เสียงวรรณยุกต์ของพยางค์นั้นจะผัน เป็นไปตามเสียงพยัญชนะตัวหน้า
ข้อสังเกตว่าเป็นคำควบกล้ำ
1. คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี ร ล ว รวมอยู่ในพยัญชนะต้น เช่น กราบ สะกดว่า กร + อา + บ อ่านว่า กราบ แปรง สะกดว่า ปร + แอ + ง อ่านว่า แปรง กลาง สะกดว่า กล + อา + ง อ่านว่า กลาง ควาย สะกดว่า คว + อา + ย อ่านว่า ควาย แขวน สะกดว่า ขว + แอ + น อ่านว่า แขวน 2. เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะกึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น เช่น ตลาด สะกดว่า ตล + อา + ด อ่านว่า ตะ - หลาด สวาย สะกดว่า สว + อา + ย อ่านว่า สวาย สว่าง สะกดว่า สว + อา + ง+ ่ อ่านว่า สว่าง 3. ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ เช่น หรอก สะกดว่า หร + ออ + ก อ่านว่า หรอก หลับ สะกดว่า หล + อะ + บ อ่านว่า หลับ แหวน สะกดว่า หว + แอ+ น อ่านว่า กราบ 4. ระวังคำที่มีสระอัวเพราะจะไม่ใช่คำที่มีวควบกล้ำ เช่น สวย สะกดว่า ส + อัว + ย อ่านว่า สวย ควร สะกดว่า ค +อัว + ร อ่านว่า ควร
คำควบกล้ำแท้
1.พยัญชนะต้นควบกับ ร ได้แก่ ครู เพราะ ครัว กรน ปรวนแปร ขรุขระ พระ ตรง ครั้ง กราบ โปรด ปรักปรำ ครื้นเครง เคร่งครัด ครอบ ปรอย กรอง คำที่มี ร เป็นคำควบกล้ำ คำควบกล้ำคือคำที่อ่านออกเสียงพยัญชนะต้น ทั้งสองตัวหน้า เป็นเสียงกล้ำพร้อมกันมี กร- ขร- คร- ตร- ปร- พร- เช่น เต่ากระ มะกรูด ปลากราย กราบพระ ครีบปลา หอยแครง พรุกไทย เครื่องบิน แปรงฟัน เสือโคร่ง 2.พยัญชนะต้นควบกับ ล ได้แก่ เปล่า ปลีก คลาน คลุก เคล้า เปลี่ยนแปลง กลบ กลม เพลิดเพลิน เกลี้ยกล่อม เกลียวคลื่น คล่องแคล่ว เกล้า คำที่มี ล เป็นคำควบกล้ำ คำควบกล้ำคือคำที่อ่านออกเสียงพยัญชนะต้น ทั้งสองตัวหน้า เป็นเสียงกล้ำพร้อมกันมี กล- ขล- คล- ปล- พล- เช่น ของกลาง เป่าขลุ่ย กล่องนม เปลวไฟ ลำคลอง ปลีกล้วย พลอย แปลงผัก เกล็ดปลา ตีกลอง 3.พยัญชนะต้นควบกับ ว ได้แก่ กวาด ขวาน ควาย ขวิด แคว่งคว้าง แขวน ขวนขวาย คว่ำ ควาญ แกว่งไกว ความ แคว้น ขวัญ ควัน คำที่มี ว เป็นคำควบกล้ำ คำควบกล้ำคือคำที่อ่านออกเสียงพยัญชนะต้น ทั้งสองตัวหน้า เป็นเสียงกล้ำพร้อมกันมี กว- ขว- คว- เช่น แตงกวา ไม้แขวนเสือ ขวาน ควันไฟ กวาง นอนคว่ำ ไขว่ห้าง สูงกว่า ควาย ไม้กวาด
คำควบกล้ำไม่แท้
1.คำควบไม่แท้ ได้แก่ พยัญชนะ ร ควบกับพยัญชนะตัวหน้าประสมสระตัวเดียวกัน เวลาอ่านไม่ออกเสียง ร ออกเสียงเฉพาะตัวหน้าหรือมิฉะนั้นก็ออกเสียง เป็นเสียงอื่นไป 2.คำควบไม่แท้ที่ออกเสียงเฉพาะพยัญชนะตัวหน้า ได้แก่พยัญชนะ จ ซ ศ ส ควบกับ ร เช่น จริง ไซร้ เศร้า ศรี ศรัทธา สร้าง เสริม สร้อย สระ สรง สร่าง 3.คำควบไม่แท้ ท ควบกับ ร แล้วออกเสียงกลายเป็น ซ ได้แก่ ทรง ทราบ ทราม ทราย แทรก ทรุด โทรม มัทรี |
